Terug naar de grote stad

Donderdag een dag Marika helpen op school met de lessen Engels in 5 klassen. Gesprekjes met leerlingen en studenten over uiteenlopende onderwerpen: sport, reizen, boeken, muziek, verschillen tussen Georgie en NL. En huiswerkopdrachten aangehoord en op verzoek van commentaar voorzien. Een school met 200 leerlingen van 6 tot 17 jaar (een combi van primary en secondary school). Directeur Valerie vond het reuze interessant om de lessen ook te volgen. Ook al verstond hij er geen woord van:-). In de docentenkamer (op school werken alleen vrouwen muv de directeur) kwam ik veel bekenden tegen van 4 maanden geleden. s’ Middags met 30 leerlingen naar het bezoekerscentrum gelopen van het National Park (NP). Thema was ‘de natuur in onze landen’. Presentaties van leerlingen over hun dorp en de regio Imerti. Afdeling voorlichting van het NP vertelde over de 760.000 hectare van het park. Ik mocht vertellen over NL, middelen van bestaan, grootte, bebouwing, wonen onder zeeniveau en onze schaarse ‘natuur’ (12%). Filmpje van Natuurmonumenten en NL gezien van bovenaf door een drone gaven een goeie illustratie. Ook mijn eigen filmpje van de trail in het NP werd met belangstelling bekeken. Komische en gefotoshopte plaatjes van NL en Georgie hadden het gewenste effect! En dan toch nog even met elkaar zingen. Na afloop met stafmedewerkers ben boswachters gesproken over oa. het beheer van runderen, herten en paarden in de OVP.

Vrijdag mijn laatste dag in het dorp. Nog even langs een paar bekenden om afscheid te nemen. In de middag mijn project ‘bestek maken uit beukenhout’ afgerond! En ‘s avonds een afscheidssupra met mijn gastfamilie en buren.

En dan nu in de trein naar Tbilisi. ‘Hilarisch’ om voor 1 lari (=0,32 eurocent) een treinreis te maken van 4 uur. Om 6:00 uur opstaan en om 6.45 uur in de trein samen met Shota. Nog nagenieten van de supra gisteravond. Hartverwarmende sfeer, eten en drinken en veel toespraken. Elke toost gaat vergezeld van een toespraak. Op onze families, op de overledenen, op de kinderen, op de kleinkinderen, op de kinderen die nog zullen komen, op de vriendschap tussen onze landen, onze regeringen en de natuur. Mijn filmpjes van 40 dagen Georgie (2017) en 18 dagen Georgie (2018) worden met belangstelling en gelach bekeken en becommentarieerd. Er blijven nog voldoende redenen over om weer terug te komen in mijn dorp!!

Het zal weer even wennen zijn....geen jas aan, muts op, sjaal om, schoenen aan en naar beneden om een nachtelijk bezoek aan de wc achter in de tuin te brengen.

Ik vraag mijzelf af of de typering - zie 2e reisverslag - klopt. Open mensen, praten veel, altijd grappig. Ik heb er veel van gemerkt in de afgelopen 2 weken. Maar ook de laag daaronder wordt voor mij steeds zichtbaarder: armoe, hoge werkloosheid, lege huizen, jongeren zonder toekomst, gelaten onder de pro-Russische regering, leegloop van het land.

Langzaam loopt de trein na 4 uur Tblisi (en ruim 20 tussenstops) binnen en maak ik mij op voor nog een paar dagen in de grote stad.

In het volgende, en laatste verslag, kom ik terug op de vraag of ik hier zou willen wonen. En aandacht voor het culinaire deel van mijn reis:-)