Naar huis....

Nog een paar mooie dagen in Tbilisi met Keti Tsiklauri. Repetities bijgewoond van haar studentenkoor SNO (Sokhumi State University en andere universiteiten in Tbilisi). Ook 2 naaisters bezocht die accessoires hebben gemaakt voor koor Merani in Amsterdam. Zie foto.

En zondag in de auto gestapt naar Kakheti, regio Didoplistskaro (en het dorp Zemo Kedi). Een geweldig natuurgebied in het uiterste oosten van Georgie tegen de grens met Azerbaijan. Het autorijden in dit land begint te wennen

De verkenning van de streek (waar veel familie van Keti woont) diende ook nog een ander doel…..Op verzoek van vriend Bas Koomans de mogelijkheden onderzocht voor een weekje met vrienden ‘de natuur in’. Mooie plannen voor 2019. 

Tja, en dan de vraag of ik in dit mooie land (aan de voet van de Kaukasus) aan de rand van een mega park van 760 km2 zou willen wonen? Soms is het antwoord: te koud, te somber, te gevaarlijk. Soms bekruipt mij de twijfel. Geborgenheid van een hechte gemeenschap; gastvrijheid van hen die niets te verliezen hebben; de rauwe natuur. 

Die twijfel zal blijven, maar thuis in Nederland wordt op mij gewacht! Ik heb heimwee en verlang weer naar familie en vrienden in NL.

Kan mij ook weer verheugen op Europees eten. 18 dagen alleen maar kaas en broodproducten laat sporen na (ondanks alle geren en geklim). Alle dagen meer dan 10 gerechten op tafel bij elk ontbijt, elke lunch en elk diner. 

Een paar gerechten: Bulganeli salad, lobio, badredjani, plavi, tevzi, lobiani puri, solo’s chaqapuli, tsjashu shuli solo. 

Vanmorgen vroeg op (5:00 uur). Om half zeven aanwezig zijn op de Sokhumi universiteit. Daar wordt om 7:15 uur (!!!) uitgebreid aandacht besteed aan een belangrijk persoon uit de recente geschiedenis van Georgie: Dzuku Lolua. Ook een bijzonder liedboek met 15 Mingrelische liederen wordt gepresenteerd bij deze gelegenheid. Rector Zurab Khonelidze geeft tussen 8:00 en 11:00 uur 3 x een interview aan Rustavi 2 (vrije televisiezender) terwijl het koor van Keti Mingrelische liederen zingt. Ik mag meezingen (een grote eer). Wij zingen Varado, Brdzolis Kijina moves en het voor mij bekende Didavoi Nana. 

Over een paar uur vertrekt gaat mijn vlucht – met een tussenstop in Kiev – en vanavond rond 22:00 uur sta ik weer op Hollandse bodem. Daar wacht Marjolein! 

20 uur nadat mijn wekker ging.

Even weg van de wereld, mijn ziel op reis, ontmoeten in verschillende lagen, leven in het dagritme van mijn gastgezin in mijn dorp Kharagauli. 

De stad is te groot voor mij.

Lieve familie en vrienden, dank voor met meeleven op afstand, het meelezen en jullie reacties.

Aan het reizen komt voorlopig geen eind.

PS, de server van Waarbenjenu ligt er uit. Dus even geen foto’s. Die komen later.