Naar het zuiden

Onderweg zijn…….dat is mijn antwoord op de vraag ‘wat hoop jij dat de tocht jou brengt?’ Of ‘ik hoop echt dat de tocht jou brengt wat jij hoopt’……..

Ik las een paar jaar geleden de volgende tekst (en daarin herken ik mij goed): Pelgrimeren is een beweging in hart en geest; het bewegen is slechts een middel om de innerlijke verandering mogelijk te maken. Daarom kunnen we ook pelgrim zijn als we ons geen reis kunnen veroorloven. Ons eigen leven is het landschap waar we als pelgrim doorheen trekken en het zal ons dezelfde verrassingen, avonturen, afgronden en vreugde bereiden als de weg naar bv Santiago de Compostela.

Onderweg zijn…..Elke dag is weer anders, het weer, de omstandigheden, de mensen, de drukte (of de stilte) en de natuur om mij heen. Ook de drukte in mijn hoofd is anders. Wandelen kan mij ook van het gewicht van gedachten bevrijden. Het lucht op, het opent nieuwe perspectieven en legt verbanden die ik nog niet eerder heb gedacht.

Woensdag een mooie wandeling naar Marsac (26 km) samen met Luc en Reina. Onderweg bezoeken we veel kerkjes (uit de XII of XIV eeuw) en nemen de tijd voor koffiestop en lunch. Afhankelijk waar we in de namiddag terechtkomen, maken we zelf een maaltijd of laten ons verwennen door een gastheer/gastvrouw in de Gite of Refuge.

Donderdag naar Billanges gewandeld (27 km). Een dag met flinke stijgingen (van 300 naar 600 meter). In de namiddag geland in de boerderij van Francoise. Een lekkere vega-maaltijd en goede nachtrust!

Vrijdag met z’n drieën naar Saint Leonard de Noblat gewandeld (20 km). Glibberend over natte bergpaden en door nat gras. In de mooie stad komen we weer 4 bekende pelgrims tegen. 

Zaterdag gaat de tocht naar Limoges (24 km) en gaan we overnachten bij de Soeurs Franciscaines (naast de kathedraal). 

Wat ’n stad……..groot en veel lawaai. Een vergelijkbare ervaring als in Georgie. Langere tijd in een dorp leven en dan opeens een paar dagen in een grote stad. Een harde overgang.

De Soeurs Franciscaines zijn duidelijk: mannen slapen gescheiden van de vrouwen. Gevolg is dat ik in een kleine kamer slaap met Belgische Luc en Beierse Joseph. Deze laatste komt halverwege de nacht stomdronken de slaapkamer binnen en stoot zijn tenen met alle lawaai van dien.

Vanaf Limoges gaat de route alleen nog maar naar het zuiden!

Zondagmorgen vroeg vertrokken en blij en bevrijd laten we de grote stad achter ons. Een pittige wandeling van 33 km naar Flavignac. Ieder loopt zijn/haar eigen tempo en onderweg zien we elkaar bij de koffie of lunch. Neergestreken rond 17:00 uur in het dorp zonder een reservering voor de nacht. Op een camping is gelukkig plaats in een blokhut en -na douchen – maken we een heerlijk pastamaaltijd. Om 21:00 uur gaat het licht uit en gaan mijn luiken dicht.

Er is geen WiFi en mijn ipad heeft geen mb’s 3G meer. Morgen zien we wel weer verder.

Maandag 18 juni, mijn 19e wandeldag, start in de regen. De temperatuur blijft de hele dag aangenaam. Bossen en asfaltwegen wisselen elkaar af. Het voorgenomen plan om een Gite Pelerin te reserveren valt al snel in duigen: alles is bezet! Ook een dorp verderop is alles bezet. Het blijkt dat veel pelgrims hun reis al ver van te voren reserveren. En als ze het dorp niet halen, een taxi bestellen Niets voor mij. Via via kom ik achter een telefoonnummer van een echtpaar in La Coquille. Zij hebben nog plaats. Mooie plek, prima slaapkamers en een heerlijke douche. En dat voor € 20,— inclusief ontbijtje. Vandaag weer 33 km gewandeld. Morgen maar ’s even een rustige dag (max 20 km). Is ook een voorbereiding op zeer warme dagen in de rest van de week.

Wat gebeurt er in mijn hoofd tijdens zo’n lange wandeling? Grote delen van mijn leven komen langs tot in de kleinste details…….. Bilthoven, Hardenberg, Heemstede, familie, de kinderen, vakantie in La Tremblade (ligt op dezelfde hoogte als La Coquille) en elders in de Dordogne. Terschelling……..

Vanavond proberen om dit verhaal op mijn blog te plaatsen! 

Een ‘hoogtepuntje’: op de kop af 500 km gewandeld. Ik ga een glas rosé drinken! De foto’s komen later vanavond!