Slijtage

De hakken van mijn hanwag bergschoenen zijn bijna versleten. Die smelten op het asfalt met deze hoge temperaturen. Hopelijk halen de schoenen Saint Jean Pied de Port nog.

En verder mijn lijf…….Gehavend tot op heden: blauwe plekken, wonden, kleurverschillen (lijk wel een wielrenner), sixpack komt weer tevoorschijn, 66 muggenbulten, zwembandjes zijn verdwenen, 3 geregistreerde tekenbeten, dikke vingers. Een paar kilo’s afgevallen. Dit is even een tussenstand.

Zaterdag vroeg vertrokken ivm de verwachtte hitte. Om 5.45 uur in alle stilte het stadje uit gewandeld. Het was al 21 graden (ook ‘s nachts).

Een tocht van 30 km naar Mont-de-Marsan stond op het programma. Veel drinken en eten dus. En wat wordt er zoal ingenomen: 4 liter water, 2 espresso koffie, 2 cola’tjes, 1 jus d’orange, 1 orangine, 3 pain de raisins, 1 croissant, 2 appels, 2 sinaasappelen, 2 bananen, 4 perziken, walnoten, brood met worst. Dochter Annelieke adviseerde tussentijds “papa, je moet goed eten”. Nou, daar hou ik mij dus aan. “Hou van jezelf, dit lijf moet het doen!” sprak Broeder Fons (pelgrimshoeve Kafernaum, op 9 april 2016). Wijze woorden.

In de loop van de dag neemt het gewicht van mijn rugzak ook af.

Halverwege de middag komen we (een groep van 7 pelgrims) aan in het stadje. In het voormalige badhuis vinden we onderdak. Douchen, kleren wassen en in de schaduw bijkomen (37 graden). Aan het einde van de middag naar het centrum gewandeld en daar naar de voetbalwedstrijd Frankrijk – Argentinië gekeken. Ondertussen de vochtspiegel kunnen reguleren.

Straks nog even een sobere pelgrimsmaaltijd en dan vroeg naar bed. Zondag 1 juli, de warmste dag van deze week, de langste afstand (meer dan 36 km), en de dag waarbij mijn gedachten naar 3 jaar geleden gaan.