Weg van de wereld

Reizen in de winter is toch wel iets anders dan in de zomer of herfst...... 3:30 uur op Schiphol en om 16:30 uur in Tbilisi. Een korte tussenstop in Kiev (met heerlijke cappuccino en blinis). Een fraaie zonsopkomst boven de wolken en een mooie vlucht boven de besneeuwde toppen van de kleine Kaukasus. Evenals voorgaande 6 keer, opgewacht door Keti Tsiklauri. We hebben veel om bij te praten, lekker eten en plannen maken voor de zaterdag. Gevraagd naar een typering van de mensen in Imereti (mijn dorp Kharagauli ligt in deze regio), levert de volgende omschrijving op:

open mensen, praten erg veel (maar niet zo snel als in Guria) en altijd grappig

Nou, ik zal het weer merken!

Zaterdag ontbijt in de Sovjet flat (he, heb ik daar geen Wie-Is-De-Mol deelnemers aan een kabel zien hangen?). Keti geeft mij les in paduri spelen en bij het zingen van enkele Georgische liederen. Nodig voor het projectkoor Merani. Dan met alle 60 kilo bagage op weg naar mijn dorp. We halen eerst nog Levan&Qeti en baby Sophio op die ook mee gaan. Ik besluit een uitdaging aan te gaan en kruip achter het stuur van de Toyota. Dat zit rechts in de uit Japan geimporteerde auto en blijkt een automaat te zijn. Alles voor de eerste keer. Maar altijd nog beter dan met mijn ogen dicht naast Keti te zitten. Om dit te begrijpen, lees mijn vorige reis ‘Georgie in 40 dagen’.

Georgische auto’s komen op de weg en in de dorpen uit onverwachte hoeken te voor schijn. Het rijdt toch wel relaxed en de 4 passagiers zijn tevreden en zien er nog goed uit.

In Vertqvichala een heerlijke lunch bij Paata. Wijn geproefd van de druiven die ik in oktober vorig jaar heb geperst en in een kvevri geladen. Gisting doet de rest in 4 maanden tijd. Zware wijn:-(. Keti rijdt verder.

Een hartverwarmende ontvangst bij mijn gastgezin in het dorp. Alles is nog hetzelfde. Eten, drinken, toosten en toespraken. Michael Saakasjvili en ik hebben 1 ding gemeen: “we zijn weer terug bij onze familie”.

Om 19:00 uur de 4 koeien en 2 kalveren uit de bergen opgehaald en daarna een heerlijke supra. We maken plannen voor de komende dagen en weken.

Zondag 18 februari. De nacht was koud. Halverwege de nacht naar de wc betekent, aankleden, jas aan, muts op, sjaal om en naar beneden en naar buiten achter in de tuin. Gelukkig sneeuwde het:-). Ik verslaap mij voor het eerst in 2 en een half jaar......... Na het ontbijt de koeien en kalveren weer naar de bergen. Mooie vergezichten. En weer panduri-les en zangoefeningen. Een geiser helpen monteren in de keuken betekent ook warm kunnen douchen! Wat een luxe. De rest van de dag rond het houtkacheltje in de keuken (de enige warmtebron in huis) en praten en luisteren naar iedereen. Georgisch, Engels en Duits met veel lichaamstaal.

Mijn ziel is op reis, weg van de wereld. Ik begin mij af te vragen of ik hier zou kunnen wonen. Wordt vervolgd.

Nachwamdis,

Sjoerd