Koeien op het schoolplein
Blijf op de hoogte en volg Sjoerd
21 Februari 2018 | Georgië, Kharagauli
Van zondag op maandag een koude nacht met regen en sneeuw. Ook Imereti is in de overgang van winter naar voorjaar. In de bergen is al een lichte groene gloed te zien boven de bossen. Maar elke dag komt er toch weer een pak sneeuw bij. Ik pak het ritme van de familie (en de bergen) snel op. Koeien en kalveren wegbrengen in de ochtend en daarna stevig ontbijten. Atcharuli khatchapuri legt een stevig bodem in mijn maag voor de rest van de dag. In de loop van de middag ga ik met gastheer Gela op zoektocht de bergen in. De koeien zijn zoek. Zoals Pietro achter zijn vader Gianni aanloopt (in het boek ‘de acht bergen’), zo loop ik achter Gela aan. Hijgend en puffend de berg op en af. Na anderhalf uur zoeken, vinden we de koeien en kalveren op het schoolplein in het dorp in het dal.
Middag en avond doorgebracht met lezen, kletsen rond de houtkachel en geroosterde zonnebloempitten oppeuzelen.
Ook nagedacht over mijn heimwee na de 40-dagenreis in sept/okt/nov 2017. Na thuiskomst nam het chagrijn met de dag toe. Niet een paar dagen, maar weken heeft dat geduurd. Ook niet leuk voor mijn directe omgeving (sorry daarvoor). Oorzaken van de heimwee? Missen van mensen, sfeer, het reizen, de ongerepte natuur, een totaal ander ritme van de dag, de geborgenheid van het gastgezin, het ontbreken van luxe....De gastvrijheid van hen die niets te verliezen hebben en de rauwe, overdadige natuur. Daar voel ik mij thuis en dat merk ik nu opnieuw. Ja, ik heb dus last van heimwee gehad. Nu ik dat weet, kan ik weer verder. Verder reizen en proeven. Viajar es probar el mundo, volgens mijn lerares Spaans:-)
Of ik hier zou willen wonen? Aan de rand van een mega park van 76.000 hectare aan de voet van de Kaukasus? Daarover later meer.
Stel je voor dat ik niemand had om te missen. Hoe eenzaam zou dat zijn. Een rake vraag van Marjolein. Eigenlijk ben ik een geluksvogel dat ik mensen missen kan. Dierbaren. Ik ga ze ook terugzien. Ik besef dat er thuis op mij wordt gewacht (dank lieve dochter).
Dinsdagavond laat komt zoon Shota weer thuis na een 5 daagde actie om illegale houtkap in het nationaal park op te sporen. We hebben elkaar veel te vertellen. Woensdag ga ik mee naar het kantoor van de Agency om de koffer met kleding te brengen. Met dank aan Kees, Anneke, Bas, Siem en Lilian!
-
21 Februari 2018 - 10:43
Marjolein:
Ja over de heimwee: dat is mijn uitspraak. Gebezigd bij kinderen op het schoolkamp; regelmatig nog nooit uit logeren geweest... als je heimwee hebt, voel je het gemis van de mensen en plek waar je bij hoort. Stel je voor dat je dat niet zou hebben ..! -
21 Februari 2018 - 11:25
Anneke:
Wat een gevoelens en emoties, en wat praat je er eerlijk over. Respekt. -
22 Februari 2018 - 00:17
Ria:
Wat kun jij jezelf goed verwoorden Sjoerd . Wat gebeurt er veel met je. Wel heftig allemaal.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
