Anders dan anders

In 2010 mijn eerste kennismaking met ‘de camino’. Een week wandelen met vriend Kees vanuit Rocroi (Franse grens)naar Chalons-en-Champagne. Een mooie tocht door het stille noord Frankrijk. Rugzak en tentje mee. Er ging een wereld voor mij open. Ook nadenken over thuis en Dieuwke. Er speelde toen vanalles. Na een week was ik ook weer blij om thuis te zijn. Maar het zaadje was geplant........ik wilde meer wandelen en uiteindelijk werd de weg naar Santiago de Compostela mijn doel.

De jaren na 2010 liep ik steeds etappes van de pelgrimsroute, vaak alleen maar ook veel weken met vriend Boudewijn. Door Nederland, Belgie tot aan Vezelay. Het laatste stukje van Vezelay naar Le Chemin samen met Marjolein in 2016. Aangekomen in de herberg L’Esprit du Chemin bij Huberta en Arno, besloot ik hier wil ik mijn tocht vervolgen naar Spanje’. En dan is het nu zover: voorbereiden op mijn 1000 km naar de Pyreneeën. Stapels boeken gelezen, tijdschriften nageplozen, wandelervaringen gevraagd en gedeeld, films gezien en goeie spullen verzameld voor de tocht.

Vorig jaar met pensioen: volgens de geleerden is mijn pelgrimage een ‘Rite de passage’. Ik zal het na afloop vertellen of dat ook zo voelt.

Alles ligt thuis uitgestald en gaat voor de zoveelste keer in de rugzak. Maximaal 13 kg wil ik meedragen. Ben ik voldoende voorbereid? Heb ik aan alles gedacht? Wordt het GPS of een boekje? Het voelt nu echt anders dan alle voorgaande keren. Misschien ook wel omdat ik nu 7 weken op pad ga. Of misschien toch ook omdat Dieuwke er niet meer is?

Ik neem mij voor om een reisblog bij te houden. Of dat lukt weet ik niet. Voorgaande reizen (in Georgie) zijn niet te vergelijken met deze pelgrimstocht. Het is nu maandag 14 mei. Zaterdag 19 mei trouwen Annelieke en Tom. Daarna komt kleinzoon Hugo een week logeren. Daarna nog zingen in 2 concerten van Balkankoor Slavuj in Alkmaar en Amsterdam en zingen met de Cantorij in de dienst van 27 mei en dan vertrekken op woensdag 30 mei.