Gevoel

Ondanks slechte vooruitzichten (kou en regen) is deze dag maximaal meegevallen. 32 km naar Linares. Met een stijging van 700 meter een flinke uitdaging. Voeten en geest werkten vandaag goed mee en het -overwegend- droge weer hielp ook mee. Halverwege de dag wordt een busladingen Amerikanen uitgeladen; zij beginnen daar met een dagrugzakje aan hun Camino. Ook een paar dames gaan te paard omhoog. Na 10 km zie ik de bus weer staan en stappen de Amerikanen in. Die hebben vast een bijzonder verhaal te vertellen thuis.

Onderweg vroeg iemand mij wat Cruz de Ferro mij heeft gebracht. Ik merk dat ik lichter loop en dat er iets van mij afvalt. Kan het nog niet anders omschrijven. Augustinus en het steentje hebben een nieuwe betekenis gekregen. Soms breekt Uw licht.......

Op 1300 meter hoogte komt een kudde koeien op mijn pad. Een boer te paard probeert de kudde te sturen. Of ik maar even wil meehelpen. Dat doe ik met plezier. Werkzaamheden, omgeving, beeld en geuren doen mij sterk denken aan de mooie tijd in Kharagauli in Georgie (september 2017). Na een paar km sta ik in Galicië, de regio waarin Santiago de Compostela ligt.

Met 32 km in de benen kom ik aan in Linares en neem een warme douche in de Albergue. Helaas geen cafe of restaurant in de buurt dus met een magnetronmaaltijd krijg ik de nodige voedingsstoffen binnen. Ondertussen lees en hoor ik de verhalen van de Dam-tot-Damloop van schoonzoon Tom. Wat een schrik als je bij de EHBO terecht komt. Gelukkig goed naar zijn lijf geluisterd.

Morgen nog een plekje kunnen reserveren in San Mamede do Camino.

Bas vroeg mij of ik nog wel kan genieten. Nou Bas, zo’n dag als vandaag waarbij ik een paar uur alleen in de natuur ben, dan geniet ik 200%. Zeker als ik jagers en honden zie die de natuur in gaan. Alsof ik met jou in Waldalgesheim ben.

Het is 20:00 uur; tijd om te gaan slapen.