Grote contrasten

Het is zondagavond en ik kijk terug op de afgelopen dagen. Wat een verschillen en contrasten tussen het leven in een dorp (Kharangauli) en een grote stad (Tbilisi).
Donderdag een spontane uitnodiging om te helpen met wijn maken bij een oom iets verderop (anderhalf uur rijden). Een feest met druiven en wijn om niet gauw meer te vergeten. Wel moest de gitaar mee en werd er gezongen. Midden in de nacht, in het pikkedonker weer terug naar Kharangauli. Een paar uur later...opstaan en naar het station. Mijn trein naar Tbilisi vertrekt om 7:05 uur. Een tocht van bijna 4 uren met heel veel stops. Mensen stappen in en worden langzaam wakker. Ik lees ondertussen op mijn IPad verder in het boek (Het achtste leven....) en figuren in het boek beginnen te leven.
Elke 5 minuten een luide toeter van de trein, die klinkt door het dal. Het is koud in trein. De stop in Gori is iets langer (geboortedorp van Stalin). Mensen eten en drinken in de trein en nemen heel veel bagage meer. Ik durf geen foto’s te maken. Wanneer ik even naar het toilet moet, begrijp ik waarom deze treinrit slechts 1 Lari kost (€ 0,35)......

Na 4 uur komen we in Tbilisi aan en word ik opgewacht door Keti Tsiklauril. Ook mijn extra bagage - meegenomen voor familie in Tbilisi - wordt opgehaald op het station.
3 dagen in Tbilisi. Veel ondernomen en gereisd (en gerend). Een stad waar 1/3 van de Georgische bevolking woont. In het verkeer wordt de claxon niet gebruikt om een ongeval te vermijden maar om luidkeels te communiceren. Inhalen, invoegen, middelvinger, richting aangeven, etc. Alles gebeurt met de claxon. Gelukkig kent Keti deze gewoonten:-(
In de avond kan ik weer onder een warme douche (sinds 2 weken) en gebruik maken van een w.c. (In plaats van een Frans toilet achter in de tuin). Wat een luxe.

Zaterdagmorgen naar het stembureaus met Keti. Een belangrijke dag voor Georgie. Ik mag niet verder dan de entree van het stemlokaal. Foto’s maken wordt argwanend toegestaan nadat Keti heeft uitgelegd dat ik een geïnteresseerde Hollander ben....Zaterdagmiddag gewinkeld in moderne winkelcentra met Zara, McDonald, Carrefour ........ Wat een luxe in vergelijking met mijn dorp. Ook de prijzen zijn zoooooo anders.
Ik voel mij echt een provinciaal die in een grote stad is gedropt. Zaterdag een bezoek gebracht aan de oude stad en de kerk van Nariqala (13e eeuw met muren uit de 4e eeuw).
In de namiddag een repetitie bijgewoond van een groep studenten van de Sokhumi Universiteit. Een feest om mee te kunnen zingen.
Op het vliegveld Marjolein binnengehaald en naar de Sovjet flat van Keti.
Zondag met elkaar op kraamvisite bij Levan en Qeti. Om 12:00 uur een bezoek aan de Sameba Cathedral. Nog een staartje van de liturgie meegemaakt. De patriarch gaf acte van présence, omgeven door een leger van 100 militairen. Wat een pracht en praal.
Het is Keti gelukt om 3 kaarten te bemachtigen van een concert in het Djansung Kakhidze Tbilisi Center for Music & Culture. Genoten van het Tbilisi Symphonic Orchestra, het Georgian State Choir (met Gogita!!!!), het Boys Choir en het Ensemble Rustavi.

Vandaag ook gehoord wat Naili (zie een aantal reisblogs terug) mij vanuit de hoogte heeft toegeschreeuwd.......Zij dacht dat ik haar man was en wilde mij duidelijk maken (?) dat ik de koeien niet moest meenemen.

Ik verlang weer terug naar de ‘rust’ van mijn dorp. Dinsdagmorgen vertrek ik met Marjolein naar Kharangauli. Met de trein. Een treinkaartje kost dan 8 Lari p.p. (€ 2,75). Zou het toilet dan ook 8 x beter zijn.........?