Tussen de mais

Vroeg vertrek vanuit Negreira en de temperatuur is nog goed (16 gr). Langs uitgestrekte maisvelden, eucalyptusbossen en door uitgestorven gehuchtjes vervolgen wij onze wandeling. Doel van vandaag is Santa Marina das Maronas, ruim 21 km verder. We stijgen 500 en dalen 400 meter. Onze voeten en knieën krijgen het flink te verduren. De pelgrims die we tegenkomen zijn voornamelijk Spanjaarden (jongeren). Met de berichten over de actuele kleurenkaart in Europa voelen wij ons ‘geluksvogels’.

Een jonge vrouw uit Tsjechië met een 6 jarige zoon wekt verbazing en vooral bewondering. Vrolijk huppelend over de weg terwijl wij piepen en knarsen over de weg. Bij een beekje springt hij lekker in het water.

Welke lucht herinneren wij ons aan vandaag? Een mengeling van naaldhout en eucalyptus. Heerlijk

Na 8 uur landen we in Albergue Casa Pepa en nemen een verfrissing. Nog net voordat de temperatuur stijgt naar 27 graden.

Een pittige dag.. De eerste 12,5 km was het stijgen - soms steil. Na een km of 17 was het een beetje ‘ op’ bij mij… De knie rechts, een verse dikke blaar links. Heerlijk om aan te komen in een kleine albergue midden tussen de boerderijen. We kijken uit op een begraafplaats: het viel ons al eerder op: geen graven, maar kastjes in de muren. Is de grond te hard hier ? Het voelt idd als een voorrecht om nu hier te lopen, met alleen Spanjaarden, en betrekkelijk rustig voor de Camino. Geen bussen Koreanen, of luidruchtige Amerikanen. (het is in Korea heel hip om de Camino te lopen .. !). We zitten onder de dikke druivenranken. Nu eerst even bijkomen. (het stijgen ging vandaag met oa ‘ Rocking in the free world’ en ‘ het Smidje’ (van Lais) … Dat was een goede flow. (M)

Morgen zien we wel verder:-)