Camino internationaal

We vertrekken vroeg in verband met de verwachte warmte en maken veel kilometers. Ondanks knieën en blaren:-)

Tot nu toe wanen wij ons als enige buitenlanders tussen de Spanjaarden op de camino. Daar komt snel verandering in. (luidruchtige) Italianen, een Fransoos en een Kroaat komen we geregeld tegen bij een koffiestop. Ons liederenrepertoire wordt aangeboord en dat vergemakkelijkt ook het lopen. Vandaag vooral veel over asfalt en weinig over bospaden. Asfalt geeft de hitte terug aan ons en onze schoenen en dat is te merken als de temperatuur in de buurt van de 30 graden komt. Verder om ons heen: veel windmolens, gehuchten, boerderijen, af en toe een pelgrim (zowel vanuit Finisterre als daarheen). Tegen 15:00 uur belanden we in O Logoso en vinden een pelgrimshostel. Nog 30 kilometer te gaan (met nog 30 naar Muxia).

Met paracetamol heb ik minder last van pijn; en de conditie is verder goed :) - het jaar van veel wandelen werpt z’n vruchten af. Verder had ik urenlang het ska-nummer ‘Gangsters’ (van…?) in mijn hoofd. Lekker lopen op de afterbeat. Idd heet en een route met erg weinig schaduw. Het is een beetje afzien en gaat niet echt snel. Veel stopjes met slokken water. Er zat overigens een mooie beklimming in van de Monte Aro. Sjoerd loopt met lichte tred, zoals altijd, maar het lukt hem om samen gelijke tred te houden.

Heerlijk bijkomen op het schaduw-terras van de Albergue in O Logoso. Een dorpje aan de voet van rotsig heuvelgebied. En de kamer is heerlijk koel.

In de Albergue zien we beelden van Limburg, Belgie en Duitsland op groot tv-scherm. Tussendoor checken we ook steeds de NOS. Geen komkommernieuws … wat gebeurt er veel.

Vandaag was de verjaardag van mijn moeder. Ze zou 90 zijn geworden. Als ze nog leefde hadden we zeker een lied moeten schrijven, met de 3 zussen. Morgen is het mijn verjaardag. Door de datum ben ik vaak ‘ergens anders’. Als kind vond ik dat niet leuk - maar als volwassene juist wel.